خوزان هخامنشی

💔🌱با احترام به خون همه ی کشته شدگان راه آزادی فیلم را دیدم.دیدن تصاویر مستند و واقعی در فیلم دوباره مرور تلخ تاریخ ایران معاصر بود و تحمل تصاویر بیش از اندازه سخت بود برای من ولی از اینکه این بخش از تصاویر در یک فیلم سینمایی ماندگار میشه و افراد سراسر دنیا اون را یه روزی میبینند و حقیقت کتمان نمیشه خیلی خوبه و دم آقای کارگردان گرم درک اینکه محمد رسول اف و بازیگران زن فیلم به خصوص(اون هایی که در ایران زندگی میکردند)بابت این فیلم هزینه دادند سخت نیست برام و تحسینشون میکنم 💚👏🏼خانم سهیلا گلستانی عزیز ولی خود فیلم به عنوان اثر سینمایی را نمیپسندم روند داستان گویی فیلم زیادی کش دار میشه من زجر کشیدم که چرا فیلم جلو نمیره اون پایان بندیش شبیه فیلم های ژانر وحشت شده بود و هیجانات تصنعی از سمت فیلمساز به قصه تزریق شده بود و اینکه محمد رسول اف انگار میدونسته این آخرین فیلمش در ایران هست (متأسفانه)و زیادی میخواسته همه چی را بگه و همه چی گویی به نظرم کشش یک فیلم نیست مثلا در مورد آهنگ هایی که در فیلم روی تصاویر ایمان گذاشته شده ،من فکر میکردم الآن قراره تحولی در او ببینیم ولی این اتفاق نمی افته و من نفهمیدم کارکرد این آوازها را روی تصاویر در اون مقاطع فیلم(ایمان در حمام) راستی نجمه چرا اینقدر سردرگم است؟وقتی ساچمه ها را از صورت و چشم آن دختر مظلوم در میاره با خودم گفتم خب!کاخ حماقت و اطاعت کور کورانه ش فرو ریخت و متحول شد ولی جلوتر میبینیم دوباره میگه اینا اغتشاشگرن و میخوان لخت شن!و یهو ته فیلم میره تو تیم دختراش و میشه قهرمان قصه اون دست از زیر خاک در اومده ته فیلم (دست ایمان) واقعا یعنی چی؟ نه ! به عنوان فیلم سینمایی من این فیلم را نپسندیدم

بهتاش صناعی ها و مریم مقدم کارهای بهتری دارند.این فیلم خیلی پرت و پلا بود.فیلمنامه ی فیلم راه را باز کرده بود برای تعمیم به کل دادن و این نقصه به نظر من.اینکه مرد داستان هنوز هیچی نشده بره داروخونه که ویاگرا بخره خیلی چرت و سطحیه.دیالوگ های زن و مرد با هم داخل خونه خیلی چرته.اون گشت ارشاد چه کارکردی داره یهو وسط فیلم؟پایان فیلم و تصمیم زن برای دفن مردی که الکی و حاصل چشم چرونی تو رستوران بوده و به تور انداخته خیلی بده.نحوه آشنایی زن با مرد یه کپی از فیلم دو نسخه ای گلوریا بل هست یا حداقل من را یاد اون انداخت ولی اون فیلم خوبیه ولی این فیلم خوبی نیست.نقد نکردم چون منتقد نیستم فقط نظر شخصی بود

بازیگر نقش اول زن در دقایقی از فیلم حس شورانگیز عشق را نشان میدهد.همان حس من در میان جمع و دلم حای دیگری است!با نگاه هایش و سکوتش.ولی اگر من نویسنده یا کارگردان بودم ، بیشتر زوم میکردم در نشان دادن آدمی که به دنبال هویت و زندگی دلخواهش است و نشان دادن شور عشق را به سکانس های زیاد تخت خوابی تقلیل نمیدادم.آخر فیلم و پایانش که خیلی عجیب و خنده دار و احمقانه بود.البته که هر کاری از انسان بر می آید.من از پنج ستاره یک ستاره میدهم به بازی بازیگر نقش اول زن

فیلم واقعاً اروتیک نیست.تنهایی ادل با بازی خوب اگزارکوپولوس چقدررررررررررر غم انگیز است.از بازی خوب لئا سیدو هم که نباید بگذریم.آبی گرمترین رنگ است؟عشق هم جنسیت نمیشناسه.چقدر سکانس کافه خوبه.چقدر خوب تفاوت دو تا خانواده سر میزهای شام نشون داده میشه

داستانی جذاب،ریتم سریع،بازی خوب امی آدامز

این فیلم تلفیقی از هنرهاست و لحظه ها و حس ها.سینمایی که من را لحظه ای از هیچ و پوچ جدا میکند.مرسی ترنس مالیک