Mahdi Zeynali

انجمن شاعران مرده ۱۹۸۹ چه می‌شود معلمی بیایید و بچه‌ها را عاشق خود کند، چه دارد این حس که نوجوانان به دنبال معلم ادبیات برود. نه چون او مریدشان است بلکه به خاطر آنکه دوستشان است. دوستی‌هایی ماندگار در دورانی که هیچ‌وقت از ذهن پاک نمی‌شود. پاره کردن صفحه‌های اضافه کتاب، بر دوش کشیدن این معلم و آن لحظه که همه بر روی میزهایشان می‌ایستند و معلم را صدا می‌زنند پر از خاطره است. خاطره‌ای از حال و هوای مدرسه پسرانه با آن لباس‌های یک‌دست و ظاهرهای یک‌شکل اما با تفاوت‌های درونی بسیار زیاد. #پیشنهاد_میکنم لحظات پراحساس و درون‌گرایی که تبدیل به برونی‌ترین و ناب‌ترین و خالص‌ترین حس‌ها می‌شود را با بازی برنده اسکار، رابین ویلیامز از دست ندهید تا خاطرات خوب دوران مدرسه را به یاد بیاورد و خاطرات بد را فراموش کنید. ✍ #نوشته_مهدی

آخرین امپراتور ۱۹۸۷ نمایش امپراتوری متوهم به همراه توهم خلق چین که یکی به دنبال شکوه و عظمت گذشته و دیگری به دنبال جامعه عادلانه مائوئیستی است بسیار دردآور است ولی عاقبت این دو چقدر به هم نزدیک است. مردمی که اموال کشور را در به عتیقه‌فروشی می‌دهد چه انتظار از امپراتور که کشور به دشمن ندهد. فیلم روایت‌های مختلف را به شکلی غیرخطی در زمان‌های نامتقارن هنرمندانه و هوشمندانه عرضه می‌کند تا شما خود به قضاوت بپردازید و از آن عبرت بگیرید. لحظه‌ی خرید بلیت برای ورود به شهر ممنوعه تماشاچی را به فکر وادار می‌کند که چه شد و به کجا رسید آن‌همه هیاهو برای هیچ! #پیشنهاد_میکنم سرگذشت غم‌انگیز آخرین امپراتور چین، اثر پرزرق‌وبرق برناردو #برتولوچی و بازی پیتر اوتول (۱) که در حال و هوای سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ روایت می‌شود را از دست ندهید. این فیلم برنده اسکار تمام‌قد شما را به آن دوران می‌برد به‌قدری که هوای آن سال‌ها را استشمام کنید. ✍ #نوشته_مهدی (۱) بازیگر فیلم لورنس عربستان

زندگی وکیلی که از داستان قبلی برای خودش کسی شده و قانون را ابزاری برای دور زدن همان قانون استفاده می‌کند. ذات خرابی دارد، هرگز مسیر مرسوم و قانونی را طی نمی‌کند و لایه‌های پیچیده درون او برای ما هنوز پیچیده است اما این قصه برای قبل از برکینگ بد است زمانی که او دارد به این شخصیت فعلی تبدیل می‌شود.

پشتِ رو ۲۰۱۵ (درونِ بیرون) انیمیشنی در توصیف احساسات انسانی که در بالاترین قله‌های آن غم و شادی قرار دارند. در ستایش غم گفتن عجیب است ولی چه زیبا نقش‌ها و رنگ‌ها در کنار هم با چند گوی کوچک شگفتی‌ساز می‌شود. انیمیشن بهترین روش برای روایت درونیات یک فرد بود نمایشی از خشم و تردید و ترس و غم و شادی با فانتزی عجیب‌وغریب. این انیمیشنِ برنده اسکار تصمیم‌گیری یک فرد را به روشی سحرانگیز بر روی صفحه نقره‌ای نقش می‌بندد. #پیشنهاد_میکنم نمایشی از مدیریت احساسات را با این فیلم زیبا از دست ندهید.

زیاد لذت نبردم با اینکه لحظه ای که راهبه تصمیم متفاوتی می گیره برام خیلی جالب و قابل احترام بود ولی با ریتم کند و بسیار خسته کننده اش حال نکردم اگر یه فیلم کوتاه 25 دقیقه ساخت بود لذت بخش تر می شد

رفتگان نام سریالی شبیه لاست با همان عوامل است که در سه فصل پایان گرفته و قصه جم و جوری دارد، این سریال در همان ابتدا تکلیفش را مشخص می‌کند و یک درصد زمین ناگهان گم می‌شوند و بقیه به دنبال آن‌ها، پرسش اینجا است آن‌ها گم‌شده‌اند یا این‌ها، کدام؟

The Irishman 2019 ایرلندی ۲۰۱۹ سه تا بازیگر، یه کارگردان، یه موسیقی‌دان کهنه کار با کلی عوامل درجه یک فیلم مافیایی سه ساعت و نیمه درست می‌کنند که محور فیلم فقط حرف زدنه و عجیبه که تماشاچی اصلا خسته نمی‌شه و می بردش به چهار دوره از زندگی یه آدم کش که بعضی وقت ها دیوار ها رو رنگ می‌کنه. #نوشته_مهدی

زندگی خانواده‌ای کولی در بیرمنگام انگلستان که تلاش می‌کنند از فرش به عرش برسند و از تبه‌کاری به قانون مداری راهی پیدا کنند، این سریال محصول BBC با بازیگرانی قهار و آن لهجه های پرکشش ما را به ۱۵۰ سال قبل می‌برد تا زندگی مردمان آن موقع را تجربه کنیم و درکی عمیق به آنها پیدا کنیم و پدرخوانده‌های آن دوران را به یاد بیاوریم.

درباره زمان ۲۰۱۳ سخت است #درباره_زمان صحبت کنی و بگویی چقدر مهم است و باید قدرش را بدانی و کلیشه هم نشود. کمدی، درام، تخیلی، نمی‌دانم ژانر فیلم چیست؟ حتی بعضی جاها یک تراژدی کامل، اصلاً مگر ژانر چقدر مهم است، مگر زمان غیرازاین است که یک‌وقت خوشی و یک‌وقتی غم، مگر همیشه در حسرت گذشته و امید به آینده نیستیم این یعنی زمان، یعنی زندگی. در نقطه عطف فیلم لحظه‌ای که قهرمان بین آینده و گذشته یکی را انتخاب می‌کند ایستاده گریستم. بسی لذت بردم از یک فیلم باشکوه در توصیف زمان. #پیشنهاد_میکنم یک فیلم‌نامه خوب و بی‌نقص را از دست ندهید.

عصر جدید ۱۹۳۶ هرروز دنیای جدید به وجود می‌آید و روزبه‌روز جدیدتر می‌شود اما چیست این روزگار نو و عصری مدرن که رخ‌داده تا #چاپلین مدرنیست بر سر آن شکایت کند و خود را در چرخ‌دنده‌های تکنولوژی ببینید، مگر خود سینما، تکنولوژی مدرن نیست؟ آنچه ما را وادار می‌کند تا انتها این فیلم خنده‌دار را با پایانی غم‌انگیز ببینیم و تکلیفمان را کمدی و تراژدی نفهمیم حس زندگی واقعی است که در ما جاری و ساری است تا چیزی که امروز باعث رنجش ما است فردا خنده بر لبان می‌آورد. فیلم آینه آینده زندگی بشر است: به عصر جدید خوش‌آمدید. باآنکه شاید ندانید چند بار این فیلم را دیده‌اید ولی #پیشنهاد_میکنم دوباره این فیلم ابزورد را ببینید تا درک کنید سینما یعنی جلو تصویری هنر و دیگر هیچ، نه صدای و نه رنگی ولی همه‌چیز هست. بشنید این بار بافکر ببینید می‌دانم که نمی‌توانید نخندید با آن صحنه‌های زندان و دعوا با روغن‌دان و از همه مهم‌تر غذای خوری ماشینی ولی آن زمان که چاپلین لب به سخن گفتن می‌زند، لبخند رضایتی بر صورت داریم، او حرف نمی‌زند بلکه با ریتیم فیلم می‌خواند و می‌رقصد و آن‌هم چه آوازی و چه رقصی. ✍ #نوشته_مهدی