Vinz Vargz

ഈ സിനിമ കണ്ട് മൂന്നു ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് ഞാൻ ഇതെഴുതുന്നത്. സിനിമ കണ്ടിറങ്ങിയപ്പോൾ അരോചകമായ ഒരു സിനിമ ആയിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. എന്നാൽ ദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം ഇതിലെ രംഗങ്ങൾ വീണ്ടും എൻറെ മനസ്സിലേക്ക് വരാൻ തുടങ്ങി. മറ്റൊരിക്കലും ഉണ്ടാകാത്ത വിധം ഈ സിനിമയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് എൻറെ മനസ്സ് സഞ്ചരിക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. ഒറ്റപ്പെടുന്ന, അവഗണിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വലിയ വാർദ്ധക്യ സമൂഹം എൻറെ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നുവരാൻ തുടങ്ങി. ഉയർന്ന ജോലിക്ക് വേണ്ടി, ഉയർന്ന ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി വിദേശങ്ങളിലേക്ക് കുടിയേറുന്നവ രുടെ മാതാപിതാക്കൾ അനുഭവിക്കുന്ന ഒറ്റപ്പെടലുകളുടെ, അവഗണനയുടെ, നന്ദി ഇല്ലായ്മയുടെ കഥയാണിത്. പണവും പ്രതാപവും ജീവിതസാഹചര്യങ്ങളും നേടിയെങ്കിലും നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ അവസാനത്തെ വളരെ ചെറിയ ഒരു ആഗ്രഹം പോലും നിർവഹിച്ചു കൊടുക്കുവാൻ ഇന്നത്തെ മക്കൾക്ക് കഴിയാതെ പോകുന്നു, അവരത് സൗകര്യപൂർവ്വം അവഗണിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു സമൂഹം ആണ് ഉള്ളതെങ്കിലും അതിനിടയിലും വളരെക്കുറച്ച് ആളുകൾ ഒരു അമ്മച്ചിയുടെ അവസാന ആഗ്രഹം നിറവേറ്റാൻ വേണ്ടി പരിശ്രമിക്കുന്നു. അതിൽ അവർ വിജയിക്കുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള ഒരു കഥയാണ് ഈ സിനിമ പറയുന്നത്. വലിയ ഒരു കഥാതന്തു ഈ സിനിമയിൽ ഇല്ല എങ്കിലും വലിയ ഒരു സന്ദേശം ഈ സിനിമ നമുക്ക് തരുന്നുണ്ട്. ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷവും ആ സന്ദേശം നമ്മുടെ മനസ്സിൽ തങ്ങിനിൽക്കുന്നു എന്നുള്ളത് ഈ സിനിമയുടെ വിജയമാണ്.