Goli Gh

برای من فیلم حس اینو داشت که انگار آری استر از روی فیلم های لارس وون تریه و جورجی پالفی یه اسکی شدید رفته. یا مثلا فوتامونوی هانیبال رو دیده و پیش خودش گفته چه ایده ی خوبی منم برم با جسد و گل فيلم بسازم تا خز نشده. فیلمنامه هیچ نقطه ی قوتی نداشت...ولی تجربه های احساسی افراد خیلی خوب تداعی می شد با جلوه های ویژه. فيلم برداری هم خوب بود واقعاً. ولی بازم این نقاط مثبت نتونسته بود فیلم رو تبدیل به یه فیلم ماندگار یا قوی بکنه. و اینکه از نظر من فیلم خاصی هم نبود. یا حداقل من فیلمای تریپی ای که توش آدما له بشن و گل های زیادی داشته باشه بازم دیدم.