نمیدونم چرا اینقد تاکید بر روند دوازده ساله ی ساخت فیلم میکنید . خوب قبول این نشان از زحمت و پشتکار کارگرادان و بازیگرهای متعهد هستش. ولی ما باید در ارزش گذاری یه فیلم از پارمترهای گوناگون استفاده کنیم. کاری ندارم ژانر فیلم درام هستش و ما نباید دنبال هیجان باشیم ولی کل داستان شبیه یک مستند بدون هیجان بود. مستندی که قرار نیست اتفاق خاصی توش بیوفته. یه فیلم خوب باید ببینده رو از فضای فعلیش جدا کنه و تا قعر داستان پیش ببره و طوری غرق تماشای فیلم باشه که خودش رو هم یکی از بازیگرا متصور کنه. متاسفانه در روند این فیلم همش منتظریم که فیلم تموم شه و این میتونه بدترین حس در حین فیلم نگاه کردن باشه. قسمت های تربیتی فیلم هم حالت آموزشی مستقیم داشت . یعنی ببینده متوجه میشه کارگردان داره اینجا به ببینده گوشزد میکنه و میگه اینجا نکته تربیتی دارم خوب نگاه کن. در هر صورت فیلم خوبی نبود. و شاید به جرات میشه گفت ارزش یکبار دیدن هم نداره.