شیوا یعقوبی

یادمه زمانی که بچه مدرسه‌ای بودم شاید بیشتر از صدبار تماشا کردمش. اون زمان یه استوانه تبلیغاتی بزرگ به ارتفاع یک انسان، که عکس کورالین روش بود جلوی بقالی محلمون بود که اونقدر من عاشق کورالین بودم وقتی میخواستن بندازنش دور آوردیمش خونه و تا مدت ها نگهش داشتم. در یک کلام عالیه

علاوه بر هیجان و سخت قابل پیش بینی بودنش، بسیار عمیق بود و منو به فکر فرو برد. خیلی ها نظرات متفاوتی درباره قانونی که به رای گذاشته شده بود داشتن و بیننده به چالش میکشید و وادار به فکرکردن میکرد و آسون یه پاسخ واحد رو به خورد مخاطب نمیداد که این خیلی قابل احترام بود. اسپویل: اینکه به یک نفر بعد از انجام جنایت احساس درک کردن آدمارو بدن و اون حس پشیمونیش میتونه دردناک ترین مجازات باشه و من برای اولین بار هم برای مقتول و هم قاتل به یک اندازه احساس دلسوزی و غم داشتم. انتخاب من سقط جنین سایکوپاتی نیست، کاش میشد بعد از تولدشون با فراهم کردن شرایط از جرم جلوگیری کرد و کمکشون کرد که زندگی عادی داشته باشن.

بسیار عالی بود. از همون قسمت اول متوجه شدم با سریال خفنی طرفم که این کیفیت رو تا آخر هم حفظ کرد. هیجان زیادی داشت و احساسات و رفتار خوب تحلیل و نمایش داده میشد. حتما پیشنهاد میکنم تماشا کنید.

آشغالترین سریالی که تا امروز ساخته شده از نظر من. خرافات و وحشیگری و اراجیف ترکیب شده... حتی یک قسمتشم کامل نتونستم ببینم حیف وقت

کاش زمانی برسه که همه بچه ها با آرامش و آسایش بتونن رشد کنن و دنیای بهتری داشته باشیم. فیلم عمیقی بود با بازی بی نظیر دو کودک

🤢 👎🏻 baaaaaaaaaaaaaaaaaaaad!